Hoe gaat het met je? 

Het gaat met mij opzich goed, maar het is natuurlijk best een bittere periode als je kijkt naar de staat van de wereld op dit moment. Dan voelt het af en toe een beetje naïef dat ik maar gewoon een beetje muziek zit te maken en best een comfortabel leventje heb. Dus dat voelt soms een beetje bitter, maar ik mag niet klagen. Ik ben ongelofelijk trots op mezelf en het gaat echt heel goed.

Je bent trots op jezelf, daarmee refereer je naar Popronde denk ik? 

Yes, we hebben vierentwintig shows gespeeld! Dat zijn vierentwintig shows waarvan je niet weet waar de fuck je komt te staan, of er überhaupt geluid is, of er publiek is. Ik ben heel trots op het feit dat ik heb gemerkt dat mijn intrinsieke motivatie echt komt vanuit het plezier van het spelen. En dat ik eigenlijk net zo veel waarde hecht aan een zaal van honderd man, tweehonderd man, met Micah & Julia zelfs vijfhonderd man, als aan vier man die voor je neus staan. Dat is voor mij exact hetzelfde gevoel, misschien zelfs nog wel interessanter. Het klinkt heel corny maar zo voelt het echt.

Die trots komt ook uit het feit dat ik door deze Popronde shows echt heb gezien waar ik sta en waar ik ben qua skills. Ik heb mezelf niet verschuild achter een extreme hoop aan backingtrack of een grote band. Het was heel puur. En ook een soort test; ga het nu maar eens doen jong! Ga maar eens kijken of je nu ook nog denkt dat je goed bent.

Hoe was dat voor jou? Je hebt met Micah & Julia al veel ervaring opgedaan, veel geschreven en gespeeld op grote podia. Altijd met z’n tweeën plus een band. Je stond er nu echt alleen voor en dan moet je dat ineens gaan waarmaken. 

Ja toen we besloten te stoppen met Micah en Julia kwam die realisatie wel even hard binnen. Juul (Julia Sabaté) was veel sneller al bezig met haar eigen project en wist al veel beter hoe ze dat wilde aanpakken en welke richting dat moest gaan krijgen. Ze had al heel snel een band en het klonk ook heel snel al tering goed haha! Dus daar kwam ook een soort druk op mij te liggen, die ik volledig op mezelf plaatste trouwens, dat deed niemand anders. Ik ben heel competitief dus ik dacht ook, fuck ik moet ook zo goed zijn! En het heeft een Popronde geduurd voor mij om nu te kunnen denken, ik doe gewoon wat ik doe, het is geen wedstrijd. En dán kan je pas echt goed zijn in wat je doet. Pas als je stopt met jezelf te vergelijken met anderen, heb je de ruimte om het helemaal te doen zoals jij het voor je ziet en dan vind je daar uiteindelijk ook rust en trots in denk ik.

Hoe kwam dit in Popronde naar voren?

We hadden een hele diverse Popronde. Ik heb het gevoel dat het publiek dit jaar gerichter op zoek ging naar de acts die echt bij hen pasten. Dus mensen kwamen bij mijn show kijken omdat ze mijn muziek interessant vinden. En dan merk je dat je in een zaal speelt waar mensen liedjes willen horen en ook niet per se verwachten of hopen dat het iets anders wordt dan dat. Ze kennen je nog niet, maar ze willen singer-songwriter muziek horen. En tuurlijk wil ik een miljoen harten raken, maar één hart is al zó groot! Als dat lukt en je merkt dat dat steeds vaker lukt, komt daar ook langzaam een soort zelfvertrouwen bij kijken. Ik realiseerde me; misschien is dit gewoon wat ik goed doe. Gewoon liedjes maken.

Wat voor reacties heb je gehad op jouw Popronde shows?

Ik zag op een gegeven moment steeds weer dezelfde koppen. Dat is echt vet. Ik probeer altijd een entertainer te zijn op het podium. Daar is je doel om mensen te vermaken. Dat is heel anders dan in de studio waar je alleen maar bent om iets moois te maken. Dus ik probeer altijd een glimlach op iemands gezicht te krijgen, maar de grootst overheersende emotie die ik terugkreeg is huilen. Kan natuurlijk ook zijn omdat het gewoon troep is wat is maak haha! Maar in Venray bijvoorbeeld, kwam de baas van de toko waar ik speelde naar me toe, ‘Heb je wel gezien wat hier gebeurde?’. Bleek dus dat er wel veertien vrouwen zaten ze huilen. Los van dat ik probeer te entertainen is het mijn doel om mooie liedjes te maken. Ik ben ook groot fan van Hiigo, dat zijn gasten die eigenlijk hetzelfde doen. Dat zijn entertainers maar bovenal willen ze gewoon mooie liedjes maken. En dat houdt altijd stand. Dat is niet hip, dat is niet tijdsgebonden. Dat is over honderd jaar nog steeds gewoon een mooi liedje. Die reactie kreeg is daarom ook veel, ‘Hey Micha, blijf mooie liedjes maken’. 

Popronde gaat over live spelen en performen. Daar ligt de focus, maar wat je zegt, jij houdt van het máken van mooie liedjes. Je schrijft heel veel, ging daarvoor zelfs meerdere keren naar Nashville. Hoe verhouden die twee dingen zich tot elkaar bij jou? Heb je een voorkeur of bestaan deze dingen naast elkaar?

Oooh! Dat is een goeie vraag! In de ideale wereld bestaan spelen en schrijven naast elkaar. In de ideale wereld heb je een nightliner met een studio erin, zoals Ed Sheeran. Ik dacht altijd dat schrijven bij mij de overhand had, maar dat komt ook door de gedachte dat je altijd liedjes kan schrijven. Dat zou je pensioen kunnen zijn. Spelen is niet voor eeuwig. Schrijven is niet leeftijd of energie gebonden, dat is spelen toch wel. Dus mijn verstand zegt; schrijven is je ding. Als je dat heel veel blijft doen, kan je uiteindelijk misschien een goeie publishing deal krijgen en heb je de rest van je leven gewoon een baan. Maar als je speelt voel je waarom je schrijft. Als je schrijft heb je in je eentje en liedje gemaakt en kan je alleen maar hopen dat het landt. Als je speelt zíe je dat het landt. En dat is verslavend. Schrijven is daarom ook veel minder verslavend. 

Moet je jezelf ertoe zetten om te gaan schrijven?

Ja, nou, ja, nou.. in bepaalde periodes wel ja. Als je veel speelt, tijdens een tour, of bijvoorbeeld Popronde zoals nu, is het voor mij bijna onmogelijk om te schrijven. Dus dan moet ik wel mezelf aan het werk zetten. Anders houd je je pen niet scherp. Je merkt het direct als je te lang niet hebt geschreven. Ik heb heel veel ideeën, mijn telefoon zit er vol mee, maar dat kan soms heel zwaar op je wegen. Weten dat je een telefoon vol ideeën hebt, maar niet de tijd of de energie hebben om het echt af te maken. Ik heb het geluk dat ik weet dat ik bijvoorbeeld in april weer drie weken naar Amerika ga. En die tijd staat alleen maar in het teken van het afmaken van al die ideeën. Dat helpt. 

Je schrijft ook voor anderen, toch?

Ja, maar dat doe ik nu wat minder. 

Waarom?

Omdat je afhankelijk bent van andermans schema. En die lopen niet altijd sync met je eigen planning. Ik kan net in een periode zitten waarin ik veel maak en schrijf, maar het kan zijn dat de ander net in een andere flow zit en nog bezig is met de branding voordat ze iets willen uitbrengen. Daar moet je allemaal rekening mee houden en als je alleen betrokken bent in het schrijfproces kan dat soms wel frustrerend zijn. Het is logisch, maar je enthousiasme in het moment zelf wordt een beetje geremd. Als je iets voor jezelf schrijft, ga je daar eerst nog heel onzeker over zitten zijn voor je de ballen hebt om het uit te brengen. Maar als je iets voor een ander hebt geschreven, draag je toch minder verantwoordelijkheid en ben je alleen maar enthousiast en hoop je dat de ander het direct uitbrengt. Je energietrein wordt daardoor toch geremd en dat vind ik jammer. Soms moet je daarom misschien de goeie ideeën lekker voor jezelf houden haha. 

Je hebt een paar maanden geleden je debuutsingle ‘Do Me Like You Do’ uitgebracht. Is dat een liedje die je helemaal voor jezelf hebt geschreven of was dit in eerste instantie eigenlijk ook voor iemand anders gemaakt? 

Ha, grappig dat je dit vraagt. Do Me Like You Do was een liedje wat ik sowieso voor mezelf had geschreven. Maar mijn volgende nummer (vandaag uitgekomen), was wél oorspronkelijk voor iemand anders bedoeld. Ik zat destijds met Vinnie (The Cool Quest) in de studio en liet dit idee aan hem horen, maar zijn reactie was ‘Hmm I don’t know’. Toen heb ik gezegd ‘Weet je wat Vin, ik ga dit afmaken en je laten zien dat dit vet is!’. Toen heb ik het liedje afgemaakt en weer aan hem laten horen. Toen moest hij inderdaad toegeven dat het een goeie song was geworden, maar hij zei ook direct dat het juist heel goed bij mij paste, dus no hard feelings. Voor anderen schrijven geeft je wel meer vrijheid. Als je iets voor jezelf schrijft ben je denk ik kritischer en denk je al veel meer na over of het wel bij je ‘brand’ past bijvoorbeeld. Schrijven voor een ander heeft minder restricties en maakt daarom soms juist meer creativiteit los. Mijn nieuwe liedje is, juist omdat deze in eerste instantie dus niet voor mezelf bedoeld was, meer out of the box voor mijn gevoel. 

Je schrijft dus al regelmatig voor of met The Cool Quest, voor Popronde heb je ook nog hun gitarist geleend, Cedric Siegers. Toch een ervaren muzikant die je vervolgens moet weten te overtuigen om met jou mee te komen om samen ergens in een achterkamertje van de lokale snackbar in Lutjebroek te gaan spelen. Bij wijze van spreken natuurlijk. Hoe heb je hem zo ver gekregen? 

Cedric en ik zijn goeie vrienden en ik vind hem echt een van de beste gitaristen van Nederland. Daarom wilde ik hem graag meenemen. En hoe ik dat gedaan heb? Dat is gewoon een stukje geloof. Hem laten geloven in dit project, deze droom en deze muziek en hem meenemen in mijn plan. Als je in de muziek zit gaat alles over geloof in dat wat je maakt. En dat werkt. Daarnaast kan ik heel goed ‘please please please’ zeggen haha. 

Ik ben nu ook bezig met het zoeken en samenstellen van een band die me kan versterken. Ik zou hem daar natuurlijk heel graag bij hebben. Het is te gek om samen door te kunnen groeien. 

Wat zoek je precies in een band? 

Kijk, ik kan letterlijk niks anders dan muziek maken. Dus ik ga hier echt niet mee stoppen. Ik zal altijd in een busje stappen om een gig te spelen, hoe klein ook. Dat zal ik altijd blijven doen zo lang het moet. Als je een band met elkaar, met de band hebt, dan bouw je een soort groepskarakter. Ik wil een groepskarakter die achter deze gedachte staat en hier ook in gelooft. Tuurlijk zal ik ze niet naar ieder klein mini optreden meeslepen, maar ze moeten zoiets wel willen. Echt intrinsieke motivatie om te willen spelen en samen mooie muziek te maken, want zoiets werkt door op het podium en dat voelt het publiek. 

Je speelt 29 december in het voorprogramma van The Cool Quest hier in Zwolle. Neem je dan al een band mee? Wat kunnen we verwachten? 

Wat je kan verwachten is Popronde XXL! Ik ben helemaal alleen met mijn akoestische gitaar. Ik moet nog een setlist kiezen, wat ik heel moeilijk vindt want je hebt maar een half uurtje. Trouwens, best gek. Bij Popronde voelt een half uur lang, maar voor zoiets als dit, zo’n zaal, voelt het heel kort. Ik wil echt die intimiteit van Popronde naar de grote zaal proberen te brengen. Ik ben heel benieuwd hoe dat gaat zijn. 

Klinkt goed, ik ben benieuwd. Heel veel succes alvast!

Micha's nieuwste single 'Little Man' is vandaag, 15 december, uitgekomen en HIER te beluisteren!
Wil jij erbij zijn op 29 december wanneer Micha The Cool Quest support in de grote zaal in Hedon? Haal HIER je tickets!