EUT
TAPE TOY
Good to know
De show van EUT op zaterdag 28 mei 2022 gaat niet door. Tickethouders worden via de mail op de hoogte gebracht en krijgen hun geld terug.
De band Schrijft het volgende:
Precies een jaar geleden is onze tweede plaat Party Time uitgekomen. In die tijd hebben we een deel van onze tour kunnen spelen na veel geschuif met data, maar ook een deel eindeloos moeten verplaatsen. We hebben daarom nu besloten om het laatste deel van onze tour definitief te cancellen. Wij vinden het echt ontzettend jammer, maar momenteel willen we ons graag focussen op het schrijven van onze derde plaat en willen al onze aandacht daar op focussen zodat we snel terug kunnen komen met nieuw materiaal en een nieuwe tour. Hopelijk kunnen we het snel goedmaken,
liefs,
EUT
EUT
Gedreven door een compromisloze houding en een goed gevoel voor humor is EUT allesbehalve je willekeurige schoolpopband. De band, een samenwerking tussen Megan de Klerk (zang), Tessa Raadman (gitaar), Emiel de Nennie (gitaar), David Hoogerheide (bas / toetsen) en Jim Geurts (drums), is hier om je scherp te houden. Precies waar je denkt dat je weet waar de dingen naartoe gaan, brengen ze je onverwachts uit koers. Het effect? Iets duizelingwekkend, grondig verfrissend en iets waar je geen genoeg van krijgt.
EUT weergalmt hints vanuit de 90s, van Blur tot The Cardigans, maar ook tijdgenoten zoals artrock-icoon St.Vincent. Het resultaat is een geheel eigen sound, groter dan de som der delen. Op het moment dat EUT in juni 2017 hun eerste single Supplies uitbracht via het Nederlandse indielabel V2 Records, trokken ze de aandacht van de industrie; datzelfde jaar werden ze de meest geboekte band op het multi-venue festival Popronde en verdienden ze een plek op verschillende ‘Bands To Watch in 2018’-lijsten. Het jaar daarop traden ze op als voorprogramma van Beck.
TAPE TOY
“Roos zingt en speelt gitaar, Wesley speelt gitaren, Maurice bast en Marc drumt. Dat van die som der delen is dus waar. Alle vier Tape Toys staan hun persoontje, maar stop ze in een hok of duw ze op een podium en er gebeuren (te) gekke dingen. Die chemie was er al toen ze net begonnen net begon en is nu zo'n drie jaar, zeven singles en een indrukwekkende rits optredens later nog sterker.
Wat ook waar is, is dat oefening kunst baart. En kunde. Het nieuwe album laat een band horen die op alle vlakken is gegroeid. Alles is een niveautje en soms wel twee opgeschroefd, de songs, de productie, de performance. Wat opvalt is dat Tape Toy ook een serieuze kant blijkt te hebben. We leerden de band kennen als een stel onbezorgde jonge honden met een duidelijke missie; de boel op stelten zetten. Dat lijkt niet meer het enige doel. Een deel van de nieuwe nummers getuigt van diepgang, van een diepere dimensie. Onder de oppervlakte heeft het altijd al een beetje gebroeid bij Tape Toy, maar die donkere kant komt nu duidelijk naar boven.
Dat heeft zo zijn redenen. 2020 was een rampjaar voor muzikanten. Niet kunnen optreden viel de Tape Toys erg zwaar. Alsof je een kind zijn speelgoed afneemt of een schilder zijn penseel. Plotseling stond alles op losse schroeven. Dat stemde tot introspectie wat weer zijn weerslag had op de nieuwe songs. Maar Tape Toy is en blijft toch een pretband die kundig laveert tussen sprankelende pop en snedige rock. Ook hun interne, geheel eigen logica is nog geheel intact. De band gaat links als rechts voor de hand ligt en nergens klinkt het geforceerd, nooit klinkt het als een trucje. Het klinkt gewoon als Tape Toy. “
Flip van der Enden
